अध्याय
1: सुपरमादीको सुरूवात
(जहाँ
कथा सुरु हुन्छ...)
दृश्य–१: कार्यालयको पहिलो दृश्य
मादीको
त्यो शान्त अफिसको कुना — जहाँ काम भन्दा
बढी म झ्यालबाट देखिने
हरियाली हेरिरहेको हुन्थेँ। म SuperMadi मा थोरै दिनदेखि
काम गरिरहेकी थिएँ — काम व्यवस्थित, मान्छेहरू
व्यस्त, अनि हरेक दिन
उस्तै लाग्थ्यो।
तर एक दिन, माहोल
केही फरक लाग्यो।
“तपाईंहरूलाई
आज हाम्रो नयाँ APM सँग परिचय गराउँछु
— Basu Bhattarai,” Binaya sir ले
घोषणा गर्नुभयो।
ऊ —
गोरो, औपचारिक अनुहार भएको व्यक्ति – सुटमा
निकै गम्भीर देखिन्थे। हात मिलाए, हल्का
मुस्कान दिए, तर संवाद
शून्य।
मैले
मनमनै सोचें —
"यी
त खासै बोलेनन् त! म त यस्तो लाटोमाथि रेडियो!"
दृश्य–२: Basu Sir को स्वभाव बुझ्दै
दैनिक
कार्यालयमा एक अर्कालाई देखिन्थ्यो।
म जहिले पनि बोल्ने स्वभावको
— "Sir, कफी खानुहुन्छ?", "Sir,
आज कति report submit गर्ने?"
तर उहाँको जवाफ छोटो – “हुन्छ”,
“ठीकै छ”, “पढेर पठाउँछु।”
सायद
उहाँ professional life
मा introvert हुनुहुन्थ्यो। तर कहिलेकाहीँ उहाँको
आँखामा गहिरो सोच, गहिरो भोगाइ
झल्किन्थ्यो।
एक दिन मैले हिम्मत
गरेर सोधेँ –
"Sir, तपाईं
घरमा कति जना हुनुहुन्छ?"
त्यो प्रश्न सामान्य थियो तर उहाँको
उत्तरले मुटु छुयो।
"एउटी
आमा हुनुहुन्छ, अनि दुई दिदीहरू छन्... म एउटै छोरो हुँ।"
त्यस
दिन म मौन भएँ।
उस दिन पहिलोपटक मैले
उहाँलाई बुझ्ने कोशिस गरेँ – उहाँ बोल्न नचाहने
होइन, भन्नलाई मान्छे खोजिरहनुभएको रहेछ।
📖 अध्याय 2: बोल्नेले बोल्न सिकायो
(शब्दभन्दा
नजिक आत्मा पुग्दा)
दृश्य–१: चिया गफ
SuperMadi को
क्यान्टिन – गफ गर्ने सबभन्दा
प्रिय ठाउँ। म मेरो आदतअनुसार
हरेक दिनजसो चिया मगाएर कुर्सीमा
बस्थें। हरेक चोटी कुर्सी
सँगै खाली राख्थें — शायद
कोही सँगै बसुन् भनेर।
एक दिन Basu Sir आए – मैले देखेँ
उहाँ आफ्नो मग बोकेर शान्त
रूपमा कुनामा उभिनु भएको थियो।
मैले
बोलें:
"Sir, यहाँ
बस्नुस् न। Mug लिइसक्नुभयो भने त तपाईं हाम्रो Team Member भइसक्नुभयो।"
हल्का
हाँसो छोड्नुभयो।
"ठीक छ, बोल्नुपर्ने रहेछ क्यारे यहाँ टिक्न।"
त्यो
दिन पहिलो पटक उहाँले गफ
गर्नु भयो। उहाँका कुराहरू
बिस्तारै बग्न थाले। उहाँको
शालीनता, अनुशासन, दार्शनिक सोच — म एकदमै प्रभावित
भएँ।
दृश्य–२: व्यक्तिगत कुराको स्पर्श
त्यसपछि
कहिलेकाहीँ हामी lunchtime मा सँगै बस्न
थाल्यौं। एउटा दिन, मैले
उहाँको मन छुने कुरा
गरें।
"Sir, तपाईं
एक्लो छोरो हुनुभएछ... घरमा कता-कता खालीपन लाग्दैन?"
उहाँ
केहीबेर मौन रहनुभयो।
"लाग्छ...
कहिलेकाहीँ बहिनीहरूसँग गफ गर्न मन लाग्छ। तर... उनीहरू आफ्नै संसारमा छन्।"
मैले
गम्भीर भई जवाफ दिएँ
–
"त्यसैले
त तपाईंलाई म मेरो student की didi सँग चिनाइदिन चाहन्छु। बहिनीको कमी मेटाउन..."
Sir ले
हेर्नुभयो, मुस्कुराउँदै भन्नुभयो –
"ठिकै छ, बनाएर देऊ एउटा 'cheli'। तर कता चाहिँ नबुझिने बनाइदेउ।"
दृश्य–३: Group को बीउ
त्यही
बेलाबाट म सोच्न थालेँ
– Basu Sir को लागि एक सानो
circle बनाइदिनु पर्छ, जहाँ उहाँ खुल्न
सकून्, जहाँ उहाँ पनि
गफ गर्न सकून्।
मेरा
student की didi थिइन् – Pratilshya
Bhattarai
शालीन, बोल्न जान्ने, बुझ्न सक्ने।
तीनजना
mutual थिएँ – म, Basu Sir, र Pratilshya
त्यसै
आधारमा एउटा Messenger group खोलें –
📱
"Gossip Room Reloaded (GRR)"
GRR को
जन्म एक बहिनीको खोज र एक मौनता
भित्रको गफको तिर्खा बाट भएको थियो।
त्यही
दिन एउटा समूह बनेको
थियो –
कागजमा होइन, भावना भित्र।
📖 अध्याय 3: GRR को जन्म
(भित्तामा
नभए पनि, भित्ताभित्रको साथ)
दृश्य–१: Messenger मा एउटा 'Click'
एक साँझ SuperMadi को डेस्कमा बसेर,
काम सकिएपछि, म फोन हातमा
लिएर सोचें —
"अब समय भयो Sir लाई 'Cheli' चिनाउने।"
Pratilshya भट्टाराई
– मेरी student को दिदी। चञ्चल
होइन, तर संवेदनशील। गफ
गर्न जान्ने, चुप लाग्दा पनि
धेरै बुझ्ने स्वभाव।
Group बनाउने
बटन थिचें –
🟢
Create New Group
➡️
Add Members: Basu Bhattarai, Pratilshya Bhattarai, Myself.
➡️
Group Name: Gossip Room Reloaded (GRR)
➡️
Description: "गफगाफ,
भावना र बन्धन — Reloaded Style!"
त्यो
दिन तीनजना भित्रिएको थियौं एउटा group मा। तर त्यो
केवल digital group थिएन — त्यो एउटा अन्तरदृष्टिको
सुरुङ थियो, जहाँ हामी बोल्न,
हाँस्न, रोउन सक्थ्यौं।
दृश्य–२: पहिलो गफ
Group खुलेपछि
Pratilshya ले पहिलो message पठाइन्:
“Hello hello, कति
सानो group!
Gossip गर्न गाह्रो हुन्छ नि 😆”
Basu Sir ले,
आश्चर्यजनक रूपमा, तुरुन्तै reply गर्नुभयो:
“थोरै मान्छे, धेरै गफ 😉”
मैले
पनि झट्टै लेखें:
“अब त गफको बाढी आउँछ! चिया लिँदै mobile समात्नुस् सबै!”
त्यो
दिन GRR ले पहिलोपटक धड्कन
पायो। त्यो कुनै office group थिएन, त्यो
कुनै assignment
discussion थिएन — त्यो थियो एउटा
बन्धन, जसले जीवनभरीको सम्बन्ध
जन्मायो।
दृश्य–३: नामको अर्थ
एक दिन Pratilshya ले सोधिन्:
“Group नाम किन ‘Reloaded’ राख्नु भा?”
मैले
जवाफ दिएँ:
“किनभने पहिले पनि यस्ता गफगाफका group हराउँथे। तर यो group फेरि जन्मेको छ — upgraded version हो, reloaded छ।”
Basu Sir ले
त्यही कुरा छोटकरीमा लेख्नुभयो:
“Old heart, new start.”
दृश्य–४: नियम छैन, भावना छ
GRR मा
कुनै rule थिएन।
- काम सकिएपछि बोल्ने।
- मन दुखेपछि गुनासो गर्ने।
- खुसियाली बाँड्ने।
- joke गर्ने, meme share गर्ने।
तीनजना
भएर पनि group कहिल्यै खाली लाग्दैनथ्यो।
यो
group भनेको “घरबाट टाढा भएको मान्छेहरूलाई
मनको घर दिने प्रयास”
थियो।
GRR को
जन्म भयो।
यो
group न साप्ताहिक meeting को minutes लेख्थ्यो, न त corporate report share गथ्र्यो।
तर यसले “Hello” भन्ने एउटा message बाट कसैको दिन
बनाइदिन्थ्यो।
📖 अध्याय ४: बोलाइएका पात्रहरू
(जब
group गफ मात्र होइन, जीवनको हिस्सा बन्न थाल्छ)
दृश्य–१: Muna को request
GRR लाई
सुरू भएको केही हप्ता
भइसकेको थियो। हाम्रो तीनजनाको guff-dhara लयमा बगिरहेको थियो
— कहिले फुर्सदको हाँसो, कहिले बिर्सिन खोजिएको भोगाइ।
एक साँझ, Pratilshya ले एक सन्देश
लेखिन्:
"Dai, मेरो
milne साथी Muna
लाई group मा हाल्न मिल्ला?"
मैले
लेखें:
"Guffadi group मा
एकजना guffadi थपिनु, jackpot हो नि 😄"
त्यसपछि
Muna group मा जोडिइन्।
दृश्य–२: Muna — चञ्चल, सिधा अनि स्वाभाविक
Muna को
पहिलो message नै गज्जबको थियो:
"Namaste ho! Yesto khulle group ma aauda ali jhijh lagyo tara k garchha
ni, Pratilshya le charyo!"
उनी
एकदम चञ्चल थिइन् — खुलेर बोल्ने, नबुझेको कुरा खुलस्त सोध्ने।
मन सिधा थियो, त्यसैले
मन पर्ने मानिससँग एकैछिनमा घुलमिल भइहाल्थिन्।
Muna group मा
आएको केही दिनमै सबैको
daily banter को हिस्सा भइन्। कहिले meme share गरिन्, कहिले आफ्नो पुरानो स्कुलको कुरा खोलिन्।
उनले GRR मा उत्साह भरिन्
— त्यो पनि effort बिना, natural charm ले।
दृश्य–३: Bikram Sir — झ्याप्प दाह्री, command भरिएको स्वर
त्यसैबीच,
म माथि विचार गर्दै
थिएँ — group मा अरू को
हुन सक्ला?
त्यही
बेला सम्झें — Bikram Sir। SuperMadi मा उहाँ पनि
काम गर्न आउनु भएको
थियो।
झ्याप्प दाह्री, टाउको हल्का झुकाएर बोल्ने बानी, र आवाजमा command थियो
— यस्तो कि एक शब्द
सुन्नासाथ अगाडि केही बोल्न मन
लाग्दैनथ्यो।
तर उहाँ पनि जति
command दिनेजस्तो देखिन्थ्यो, भित्र त्यति नै soft soul थिए।
मैले
सोचेँ:
"GRR मा
एकजना गंभीर र ठट्योल दुबै flavor चाहिन्छ।"
त्यसपछि कुनै pre-warning बिना group मा add गरें।
दृश्य–४: पहिलो ठट्यौली जस्का
Bikram Sir group मा
जोडिएपछि मैले तुरुन्तै लेखें:
"GRR मा
discipline आउँछ
अब! Dahi chiura
jasto balance हुन्छ
guff ra guruva."
Basu Sir ले
लेख्नुभयो:
"Now that sounds like a risky combo!"
Bikram Sir ले
लेख्नुभयो:
"Guff ko discipline garnu parcha, natra sabai rastriya durdarshan
bantaicha!" 😆
त्यसपछि
group मा रमाइलो थपियो।
- Muna र Bikram Sir को पहिलो जस्का:
Muna ले लेखिन्:
"Sir, तपाईको boli ta mero baba ko jasto chha!"
Bikram Sir:
"Baba le sunna ni parchha aba timro guff 😄"
दृश्य–५: GRR अब परिवारजस्तो
अब
group मा पाँचजना थियौं —
- म
- Basu
Sir
- Pratilshya
- Muna
- Bikram
Sir
हामी
कुरा गथ्र्यौं —
- Project
updates
- Childhood
memories
- कस्ता सन्तान जन्माउला भन्ने random question 😄
- अनि कहिलेकाहीँ — गहिरा भावना।
अब
GRR chat मात्र थिएन — त्यो परिवार बनिरहेको
थियो। एउटा यस्तो परिवार
जहाँ व्यक्तित्व फरक थिए, तर
भावना एउटै।
📖 अध्याय 5: गफगाफबाट सम्बन्धसम्म
(जस्का,
मजाक,
teasing... अनि प्रेमको प्रारम्भिक अंकुर)
दृश्य–१: गफको घण्टी, teasing को शुरुवात
GRR मा
बिस्तारै गफहरू साँझको बत्तीझैँ झिलिमिली हुन्थे।
Muna को चञ्चलता र Bikram Sir को commanding yet calm tone बीचको द्वन्द्वले group को flavour नै बनाइदिएको थियो।
Muna कहिले
random प्रश्न सोध्थिन्:
"Tapaiharu ko favorite actor ko first letter k ho? Aba guess
garne!"
Bikram Sir हरदम
तयार हुन्थे counter गर्न:
"Muna, tyo ta direct love letter jasto bhayo!"
त्यसपछि
म, Pratilshya, अनि Basu Sir — सबैले reply गर्दिनु भनेको cheering squad जस्तै थियो। हामी comment गथ्र्यौं:
"Muna ko attack ho, Bikram Sir safe rahanus!"
"Yo ta direct propose ho! April fool nahola hai!"
यसो
भन्दै जाँदा group को air नै फरक हुँदै
गयो।
दृश्य–२: मुटु मुस्कुराउने क्षणहरू
एक रात Muna ले लेखिन्:
"Sir, हजुरका
message पढ्दा किन हो कुन्नि थोरै गम्भीर भएर हाँसिन्छ!"
Bikram Sir ले
लेख्नुभयो:
"त्यही त formula हो, सिधा होइन, गहिराइमा हाँसो दिलाउने।"
त्यसपछि
हामी सबैले teasing सुरु गर्यौं —
"K bhanne? यो
त emotional
attachment को थालनी jasto bhayo!"
Muna ले
शरमाउँदै emoji पठाइन्: 😳🙈
दृश्य–३: GRR को पहिलो जोडी
हामी
मजाककै बीचमा थियौं, तर त्यो मजाकभित्र
केही वास्तविक भावना बस्न थालेको थियो।
Basu Sir ले एक दिन लेख्नुभयो:
"हामी
guffadiहरूले
teasing garyo, तर
tyo teasing ले जोडी नै बनाइदिएछ!"
त्यसपछि
मैले लेखें:
"Tei ta! हामी
तीनजना
matchmaker जस्तै
भयौं — अब tika ra jamara tayar
garnu parcha hola!"
त्यसपछि
group को atmosphere फरक भयो। सबैजना
सम्झने झैँ, मुस्कुराउने झैँ
— बिना बोले पनि बुझ्ने
अवस्था।
Muna र
Bikram Sir — दुबैले खुलेर केही नभने पनि
अब हामी सबैलाई थाहा
थियो —
GRR भित्र एउटा नयाँ जीवन, नयाँ सम्बन्ध पलाएको थियो।
दृश्य–४: “हामी तीन” – एउटा परिवार
समय
बित्दै गयो।
एक दिन Pratilshya ले लेखिन्:
“Dai, aba Muna ra Bikram Sir ko naam sanga surname match cha ni?”
मैले
तुरुन्तै लेखें:
“Ho ni! Bastola Couple in GRR Universe!”
Basu Sir ले
लेख्नुभयो:
“Aba ta GRR मा
honeymoon plan discss huney bela aaipugyo!” 😂
त्यसपछि
group मा हामीले मजाकै मजाकमा तेस्रो सदस्य जोड्यौं –
Pratilshya — एक
बहिनी, एक साथी, र अब "नयाँ परिवार" की दाजु-भाउजुको आत्मीय साथी।
हामी
भन्न थाल्यौं:
"GRR को
पहिलो सूखद परिवार – Bikram र Muna!"
दृश्य–५: प्रेमले group लाई redefine ग-यो
GRR अब
केवल गफगाफको group रहेन।
अब त्यो स्मरणको गहिराइ, सम्बन्धको आरम्भ, अनि विश्वासको थलो बन्यो।
त्यहाँ
प्रेम थियो, रमाइलो थियो, अपनत्व थियो।
📖 अध्याय 6: आयो Babita
(जब
केही मान्छे बोल्दैनन्, तर मौनताले धेरै भन्छ)
दृश्य–१: Babita को आगमन
एक दिउँसो, GRR group अलिक सुस्त थियो।
Muna busy थिइन्,
Pratilshya पढाइमा व्यस्त, अनि Bikram Sir silent mode मा।
त्यसैबेला
मैले सोचेँ —
"किन न यस्तो मान्छेलाई थप्ने, जसले नयाँ ऊर्जा ल्याओस्?"
Babita — एक
शालीन, अलिक reserved स्वभावकी, तर खुल्न थालेपछि
एकदमै genuine listener।
मैले
group मा जोडें, अनि लेखें:
“सबैलाई स्वागत गरौं, GRR की newest guffadi — Babita!”
Babita ले
modest जवाफ दिइन्:
"Thank you so much for adding me! Aasha cha yaha ramailo garna
pauchu!"
त्यो
सरल वाक्यमै sincerity झल्कन्थ्यो। हाम्रा group members ले warmly welcome गरे।
दृश्य–२: शुरुआती उत्साह
Babita सुरुवाती
दिनहरूमा active थिइन् —
- Muna सँग पुराना school memories
- Pratilshya
सँग hairstyle
talk
- मलाई “Thanks for
bringing me here” भन्नु
- अनि Bikram Sir सँग occasional
question-answer
Group मा
एउटा freshness आएको थियो।
Babita ले लेखिन्:
“मलाई त लाग्यो म यहाँ अरूलाई चिन्दिन, तर तपाईंहरूले त माया नै गर्नुभयो।”
त्यो
दिन GRR ले फेरि एकपल्ट
त्यो पुरानो spark महसुस गर्यो।
दृश्य–३: Prem ko Chhaya
समय
बित्दै गयो। Babita को एकजनासँग silent understanding सुरु भएको देखिन्थ्यो।
Group मा
हामी joking गर्थ्यौं:
"Babita ni deep ma janchhan hai! Typing garna thalyo
bhane 3 min samma delete ra edit!" 😆
तर त्यो मजाक भित्र
एउटा कथा लुकेको थियो।
Babita को
मन कसैप्रति तानिएको थियो — GRR bhitra सँग नभएर बाहिरी
सम्बन्धतर्फ।
दृश्य–४: दूरीको सुरुवात
Babita अब
group मा कम देखिन थालिन्।
कहिलेकाहीं seen, तर no reply।
कहिले reply गरे पनि – emoji मा
सीमित: 🙂,
🙏,
❤️
एकदिन
मैले सोधें:
“Babita, कहाँ
हराउनु भएको? हामीलाई त तपाईंको हाँसो मिस हुन थाल्यो।”
उहाँले
लेखिन्:
“I know... sorry, life alik busy chha. Tara म सँधै
सम्झिन्छु यो group।”
त्यो
message genuine थियो, तर त्यहाँबाट स्पस्टै
देखिन थाल्यो —
GRR को त्यो आपसी ऊर्जा Babita को लागि कम हुँदै गइरहेको थियो।
दृश्य–५: Thank you & Goodbye
(not formally spoken)
Babita एकदिन
म्यासेज गरिन्:
“Thanks for introducing me to new people. Life le kehi naya direction liyo.
Group ma kam active hunu, bistarai sabai lai miss garnu – yahi routine bhayo.”
हामी
सबैले बुझ्यौं —
Babita अब GRR मा थिएनन्, तर
GRR उनको स्मृतिमा अझै बाँकी थियो।
दृश्य–६: शून्यताका भित्ताहरू
GRR को
group photo list मा अब Babita को profile नाम मात्र बाँकी
थियो।
Group active थियो,
रमाइलो हुन्थ्यो — तर कहिलेकाहीँ त्यो
भित्तामा Babita को presence को shadow देखिन्थ्यो।
कहिलेकाहीँ
म सोध्थें:
"Babita active thiyen
भने यो topic मज्जा आउँथ्यो!"
तर त्यो अब केवल
सम्झना थियो।
अध्याय
7: अनुपम सम्वादहरू
"Gossip Room Reloaded" मा अब दिन
प्रतिदिन चहलपहल बढ्दै गइरहेको थियो। जो सुरुवातमा केवल
एक औपचारिक group chat थियो, त्यो अब साथीभाइको
भित्री भावनाहरू साटासाट गर्ने थलो बन्दै गएको
थियो।
सुरुआती
चहलपहलमा मुनाको नटखटपन, बाबिताको दार्शनिक रचना, Pratikshyako झनक्क बिचारहरूले समूहलाई रमाइलो
बनाइरहेका थिए। तर एउटा
पात्र, जसले समूहमा गहिरो
प्रभाव छोड्न थालेकी थिइन् — त्यो थिइन् सजग,
स्पष्टवक्ता अनि अत्यन्तै आत्मनिर्भर सुजाता।
सुजाता:
त्यो
दिन अचानक, एक अपराह्नमा, Sujata ले group मा
लेखिन्:
"अहिलेसम्म
त सबैको कुरा सुन्ने मात्र गरें, अब त म पनि केही भन्नेछु नि 😄।"
त्यसपछि
उनले हालसालै पढेको एउटा किताबको चर्चा
गरिन् — "The
Forty Rules of Love"।
र लेखिन्,
"मलाई लाग्छ, मान्छेहरूले प्रेम बुझ्नभन्दा डर मान्न धेरै सिकेका छन्…"
सबै
चुपचाप भए। के केही
लेख्ने होला भन्ने लागिरहेको
बेलामा maile लेखें:
"यो
dialogue त सिधा दिलमा लाग्यो… राम्रै बुझाइ छ timro।"
त्यसपछि
हल्का-हल्का संवाद सुरु भयो —
"Timilai yo group ma ajhai bela aghi aunu parne thiyo," maile लेखें।
"Timi samaya ma bhayeko bela ta timro attention nai kahiley
audaina," उनले
जवाफ दिइन्।
अनायासै
उधिनिदै गएको सम्बन्ध
के रोचक कुरा त
के थियो भने — मलाई
बल्ल थाहा भयो,
उनी अर्थात् सुजाता, मेरी आफ्नै बहिनीकी पुरानी सहेली थिइन्।
हाम्रो Harikul
School मा पढ्दा उनीहरूसँग सँगै हिड्ने, घर
आउजाउ गर्ने सम्बन्ध थियो।
तर मलाई कहिल्यै पनि
चिनजान भएको थिएन।
के यो संयोग मात्र
थियो ? कि कुनै कहानीको
पूर्वाभास?
साथीभाइका
सामु हामी अझै पनि सामान्य कुरा गर्थ्यौं। तर त्यो संवादको लय भित्र केही बिशेष बन्दै गइरहेको थियो।
GRR मा
नयाँ मुड:
Group को
Dynamics पनि बिस्तारै फेरिंदै थियो —
- बासु भट्टराई ले आफ्नो खास political theory
share गरे,
- बिक्रम सर ले सोझै लेखे:
"Muna, aba ta tero presentation dinchu bhanchas, chanchal matra nabana 😄"
अनि
मुनाले emojis सँगै जवाफ दिइन्,
"Commanding sir! I'll try!"
बिहानीको
उज्यालो जस्तो लाग्न थालेको त्यो Group, अब केवल एक chat मात्र थिएन, त्यो एउटा आत्मीयता बनेको थियो।
जहाँ जो जसका थियौं,
त्योभन्दा धेरै केही भइसकेका
थियौं।
अध्याय
8: गफगाफमा सुजाता
गफगाफ
रुम रिलोडेडमा सुजाताको आगमनले मानौं, एउटा नयाँ आयाम
थपियो। ऊ bold थिई, outspoken, अनि जस्तोसुकै माहोलमा
पनि आफ्नो उपस्थिति बलियो बनाउने खालकी। पहिलो दिनमै उसले हालेको स्टिकरले
सबैलाई हसाइदिएको थियो—"छोरी म त
bold छू, ह्या अफलाइन भइदिनु
पर्छ नि!" सुजाता त्यो एउटै हरिकुल
स्कूलमा पढेकी रहिछिन् जहाँ मैले पढेको
थिएँ। अझ अचम्म, ऊ
त मेरी बहिनीको सबैभन्दा
मिल्ने साथी रहिछे!
"तिमी
त मलाई देखेकै थियौ
होला नि," मैले एक दिन
म्यासेज गरेँ।
"तिमी
त पहेँलो स्वेटर लगाउने त्यो गम्भीर अनुहारवाला
न त?" उसले reply गरिन्।
"तेही
त म," म मुस्काएँ।
त्यस
दिनपछि हाम्रो कुरा बिस्तारै बढ्दै
गयो। सुजाता हँसिली थिई, तर आँखा
गहिरो रहस्य बोकेजस्तो लाग्थ्यो। उ बोल्थी, झस्किन्थी,
फेरि बोल्थी। उसले जीवनका चोटहरूलाई
चनावरीको स्वादमा मिसाएर गफगाफमा ल्याउने कला सिकेकी थिई।
एक दिन, राति ११
बजेको थियो, सबै group silent थियो।
मैले
लेखें — "केही मिठो कुरा गर न आज..."
त्यसको
जवाफ आयो —
"तिमीले
सोचेभन्दा मिठा कुरा त मौनताले पनि गर्छ नि कहिलेकाहीँ..."
त्यसपछिका
silence हरू अरू अर्थपूर्ण लाग्न
थाले...
अध्याय
9: भावनाको चिहान वा बहाव?
गफगाफमा
रमाइरहेका सबै सदस्यहरूका बीचमा
सुजाता र म बिस्तारै
छुट्टै frequency मा बोल्न थालेका
थियौं। group मा सँगै रमाइलो
गर्ने, सँगै joke मा react गर्ने, अनि सँगै रातीको
inbox मा हराउने क्रम बढ्दै गएको
थियो।
बिक्रम
सर, जुन group का founding member थिए—उनी अलिक
कम बोल्न थाले। उहाँको झ्याप्पा दारी, कमाण्डिङ स्वर, अनि गम्भीर पोस्टहरूले
group मा discipline झल्काउँथ्यो। तर, एकदिन उनले
लेखे—
"गफगाफ भनेको सहकार्य हो, सन्देहको कारखाना हैन।"
मुनाले
सोझै reply गरिन—"यो emotional leadership होइन, friendship हो बिक्रम । हामी सबै बुझ्ने भइसक्यौं।"
त्यो
दिन group अलिक झसंग भएको
थियो। Babita र Pratilshya ले neutral गफ गरेर माहोल
हाँसिलो बनाउने कोशिस गरिन्। तर मलाई थाहा
थियो, कुरा यत्ति सरल
थिएन।
Sujata ले
त्यो दिन direct म्यासेजमा लेखेकी थिई —
"तिमी र म सँगै group मा हुँदा, अरूलाई के लाग्दो हो?"
मैले
लेखें — "केहि नलागोस् भनेर त म मौन बस्न सक्दिन। किनकि म मौन हुन सक्दिन तिमी संग।"
त्यस
दिन हामीबीच emotional gate खुलेको थियो। त्यो रात, गफगाफ
silent रह्यो, तर inbox गुनगुनाइरह्यो।
अध्याय
10: छुट्टिएका बाटाहरू, जोडिन खोज्ने मनहरू
Gossip Room Reloaded अब
फेरि पहिले जस्तो थिएन।
कसैले गफ गर्न छोडेको
थियो, कसैले मूक दर्शक भएर
बसेको थियो।
बिक्रम
सर ले एक दिन
लेखे—
"कुनै
group emotional baggage होइन,
collective growth को
माध्यम हुनुपर्छ। म आजबाट GRR बाट अलग हुन्छु। सबैलाई शुभकामना।"
त्यो पोस्टपछि silence यति गह्रौं थियो,
जस्तो group नै सुन्न नसक्ने
बहिरो भएको होस्।
Babita ले
लेखिन्— "Bikram
sir, तपाईं बिना यो group अधुरो हुन्छ।"
Pratilshya ले
tag गर्दै लेखिन्— "Please
rethink. GRR is not GRR without you."
तर सरको seen मात्र आयो, reply आएन।
त्यसपछि
Muna ले हाँसिलो gif पोस्ट गरिन्—तर त्यो पनि
कहालीलाग्दो लाग्यो।
त्यसैबेला
मैले group मा लेखें—
"सधैँको
लागि भन्नु कठिन हुन्छ, तर फेरि सुरु गर्न सकिन्छ। हामीले गुमाएको warmth अझै हामीभित्र बाँकी छ।"
Sujata ले react गरिन् ❤️
त्यसपछि inbox मा लेखिन्—
"तिमी
group लाई बचाउन खोजिरह्यौ, तर आफूलाई कहिल्यै बचाउने प्रयास गरेनौ है!"
मैले
लेखें—
"तिमी भित्र म बचिएको छु। बाँकी कुरा त group जस्तै variable हो।"
त्यस
रात Pratikshya ले group मा एउटा पुरानो
screenshot हालिन्—GRR को सुरुवाती दिनको:
जहाँ सबैले 'good night' लेखेका थिए।
त्यो पोस्टमा सबैले react गरे—😢❤️🔥
अध्याय
11: फर्किनेहरू, टाढिनेहरू
त्यही
दिन Aashika group मा add भएकी थिइन्।
Basu Sir ले लेख्नुभएको थियो—
"This is Aashika. She's bright, bold, and might just bring a new
perspective to GRR."
Group मा सायद धेरैले ध्यान
दिएनन्, किनभने सबै आफ्नै emotional battle मा व्यस्त
थिए।
Aashika ले
timid voice मा लेखिन्—
“Hi sabailai. Just added today. Hope to know you all better.”
GRR को
revival शान्त चिसो साँझ झैँ
सुरु भयो।
पहिले जसरी एकैपल्ट सबै
active नभए पनि, पुराना सदस्यहरू
विस्तारै फर्किन थाले।
Basu Bhattarai ले
group मा हल्का-toned meme हालेर लेखे—
"ठूलो गफ मात्रै होइन, गहिरो माया पनि बाँडिने group फर्केको रहेछ!"
Babita ले
instantly react गरिन्:
"Yesss! GRR is healing again ❤️"
तर सबै फर्केनन्।
Sujata Bhattarai—पहिले
हरेक पोस्टमा उफ्रने, GIF ले भरिदिने—अब
read मात्र गर्थिन्।
कहिलेकाहीं “hmm” लेख्थिन्, तर त्यो “hmm” मा
पहिलाजस्तो रस थिएन।
एक दिन maile लेखे group मा—
"Sujata... if you still read, know this: GRR जस्तो lively group हुन सक्छ, तर तिमी बिना soul छैन।"
त्यो
seen मात्र भयो।
तर २ दिनपछि, उसले
एउटा तस्वीर हालिन्—Harikul को पुरानो farewell picture।
Caption थियो— "Some
connections take time to understand. But they never fade."
GRR मा
फेरि हलचल आयो।
Pratilshya: “Yeiii!! Sujata is back emotionally!”
Muna: “म त झन् आज
happy lunch order गरे!”
Aashika: “यो त real comeback पो भयो त!”
mero inbox मा
message आयो—
Sujata:
"तिमीले
लेखेको सब पढ्छु म। Writer तिमी मात्रै हो, जसले group मात्र होइन, मनहरू पनि सम्हाल्न जानेको छ।"
Ma टाइप garirahethe—
"Maybe it’s not the group that brought us together. Maybe it was
fate."
Send गर्नुअघि maile roke.
फेरि टाइप gare—
"GRR त
revive भयो, अब तिमी र म पनि?"
Sujata typing...
तर reply आएन त्यो रात।
📖 अध्याय 12: Inbox को Reply
(कुनै
reply हराइरहेको
थिएन — तर यो reply सबै कुराको शुरुवात थियो)
रातको
चुपचाप थियो।
Writer को मोबाइल screen मा Sujata को नाम blink भइरहेको
थियो।
Typing... देखिन्थ्यो।
Writer को
मन धड्किन थाल्यो। यो reply मात्र थियो —
सिर्जना गर्ने वा टुटाउने।
के त्यो reply सुजाता बाट आउने थियो?
मोबाइलको
notification बज्यो —
"Sorry, तिमीलाई
कस्तो लाग्ला थाहा छैन... तर मलाई पनि थाहा छ कि हामीलाई अझै time चाहिन्छ।"
Maile हाँसो
रोकेर टाइप gare—
"समय त लाग्छ नै, तर म प्रतीक्षा गर्न तयार छु। GRR जस्तो धड्कन कहिल्यै हराउँदैन।"
Group मा
पनि फेरि हलचल आयो।
Pratilshya ले लेखिन् —
"यो
reply त चाँहि अरू सबैभन्दा बढी सुजाता र Jyoti बीचको story को शुरुवात जस्तो छ!"
Muna ले
तुरुन्तै भनिन् —
"Yes! अब
त group अझै रमाइलो हुन्छ, हेर्नु होला!"
अब
Sujata र Jyoti बीचको संवाद बिस्तारै सुरु हुँदैछ।
तर, group मा पनि केही
नया twists आउन बाँकी छ।
📖 अध्याय 13: नयाँ मोड
(जब
भावना र सम्बन्धले नयाँ दिशामा यात्रा सुरु गर्छ)
Sujata र
Writer बीचको म्यासेज आदानप्रदान बिस्तारै बढ्न थाल्यो।
सानो-सानो कुराबाट शुरु
भएर गहिरो अनुभव साझा गर्न थालियो।
त्यसैबीच, group मा पनि नयाँ
उर्जा आयो।
Muna ले
रमाइलो GIF हरु पठाउन थालिन्,
Babita ले कहिलेकाहीँ आफ्ना सपनाहरू खुलस्त गफमा बाँड्न थाली।
Bikram Sir ले कहिलेकाहीँ चटपटे political टिप्पणी दिएर group लाई active राख्थे।
तर सबैभन्दा महत्वपूर्ण परिवर्तन थियो—
Writer र
Sujata को सम्बन्ध।
त्यो अब group को एउटा अनौठो
कथा बन्न थाल्यो—जहाँ
सधैंको गफ बाहेक पनि,
दुबैबीचको सम्बन्ध बिस्तारै सबैका मनमा बस्न थाल्यो।
एक
साँझ Sujata ले लेखिन्:
"म कहिलेकाहीँ सोच्दछु—जीवनका सबै connections एउटै group मा हुनु ठूलो भाग्य हो।"
Writer ले
तुरुन्तै जवाफ दिए:
"जीवनमा
कहिलेकाहीँ गफगाफ मात्र होइन, भावनाको सागर पनि हुन्छ। हामी त्यो सागरमा डुब्न सिक्दैछौं।"
Group मा
एउटा नयाँ chapter सुरु हुँदै थियो।
जहाँ मात्र गफगाफ होइन, तर समझदारी, माया
र विश्वासको यात्रा थियो।
📖 अध्याय १4: भेटघाट र चुनौतीहरू
(जब
virtual बाट
reality मा यात्रा सुरु हुन्छ)
धेरै
महिनापछि, Gossip Room
Reloaded का सदस्यहरूले निर्णय गरे कि अब
face-to-face भेटघाट गर्ने बेला आएको छ।
पहिलो भेटघाटको योजना भयो, र सबै
उत्साहित थिए।
Muna ले
jokingly लेखिन्:
"अब गफगाफ टाउको भित्र मात्र होइन, साक्षात पनि गरौं!"
Babita ले तुरुन्त reply गरिन्:
"Yes! Face-to-face गफको
मज्जा फरक हुन्छ।"
तर,
सबैको मनमा केही डर
पनि थियो —
के group को chemistry real life मा पनि कायम रहला?
भेटघाटको
दिन
भेटघाटको
दिन, सबैजना अलिक nervous तर उत्साहित थिए।
Bikram Sir आफ्नो
command voice मा भन्नुभयो:
"आजको दिन group को नया अध्याय सुरु हुन्छ।"
Sujata र
Jyoti पहिलो पल्ट वास्तविक जीवनमा
भेटिए।
दुईको आँखामा त्यो पहिलेकै familiarity झल्कियो — जुन
समयले समेट्न नसकेको सम्बन्ध।
नयाँ
भावनाको शुरुवात
Jyoti र
Sujata बीचको सम्बन्ध अझै गहिरियो।
सामान्य गफ मात्र होइन,
जीवनका दुःख-सुखहरू बाँड्ने
बन्यो।
तिनीहरूले एक अर्कामा विश्वासको
पुल बनाइरहेका थिए।
समूहको
नयाँ रूप
GRR अहिले
मात्र group होइन, एउटा परिवार जस्तै
भयो।
जहाँ अप्ठेरोमा हात समाउने साथीहरू
छन्,
जहाँ मस्ती र गम्भीरता दुबै
सँगसँगै छन्।
